Kraina Bursztynu- Kaliningrad i Mierzeja Kurońska

KRAINA BURSZTYNU- KALININGRAD I MIERZEJA KUROŃSKA

• Królewiec- miasto Immanuela Kanta
• Swietłogorsk- uzdrowisko w stylu secesyjnym
• Jantarnyj- słynący z zasobów bursztynu
• Mierzeja Kurońska wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO
• Park Narodowy Kurskaja Kosa z "Pijanym Lasem"
• Góra Czarownic

NOWOŚĆ!!!

1 dzień Wyjazd z Polski w stronę Kaliningradu. Zakwaterowanie w hotelu. Wycieczka "Bursztynowe wybrzeże" do Jantarnego. W języku rosyjskim słowo "jantar" oznacza bursztyn. Wydobywa się tu do 90% zasobów tego kamienia. Nic więc dziwnego, że to właśnie od niego miejscowość wzięła swoją nazwę. Wizyta w manufakturze obrabiającej bursztyn. Wystawa bursztynu. Powrót do Kaliningradu przez Swietłogorsk, w którym ponoć odpoczywał sam Tomasz Mann. Nocleg.

2 dzień Po śniadaniu zwiedzanie miasta z miejscowym przewodnikiem. Ile z Königsberga pozostało w Kaliningradzie? Wizyta w muzeum Immanuela Kanta. Katedra na rzece Knipawie z grobowcem filozofa. Bramy: Brandenburska, Królewska, Rozgartejska, Muzeum Bursztynu, miejskie fortyfikacje, baszty Wrangel i Der Dohna, Cerkiew Prawosławna, Teatr Dramatyczny, Plac Zwycięstwa. Spacer po jedynym ocalałym z wojny willowym osiedlu - Amalienau. Kaliningrad to miasto o 3 portach. Przejście do dzielnicy portowej. Dom Kultury Marynarzy, łódź podwodna na rzece Pregole czas wolny. Możliwość zrobienia zakupów na Rynku Centralnym spełniającym rolę bazaru i pchlego targu. Fakultatywnie koncert organowy w Katedrze. Nocleg.

3 dzień Śniadanie. Wykwaterowanie z hotelu. Wycieczka "Do królestwa morza, wydm i ptaków". Wizyta w Parku Narodowym "Kurskaja Kosa". Kurskaja Kosa liczy sobie 98 km długości. W 2000 roku została umieszczona na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO ze względu na swój niepowtarzalny urok, ruchome wydmy, "pijane" lasy, urokliwe wioski, krystaliczne niczym nie skażone powietrze; izolacja tego obszaru od zurbanizowanej Europy przyczyniła się do zachowania pełnego pierwotnego kolorytu świata. Powrót do Polski.

Cena w *** hotelu już od 799 PLN
Cena w **** hotelu już od 999 PLN


Cena zawiera:
- przejazd autokarem z klimatyzacją, barkiem, TV, toaletą 
- zakwaterowanie w hotelach 3* w pokojach 2 i 1 osobowych z łazienkami,
- wyżywienie: 2 śniadania
- opieka polskojęzycznego pilota-przewodnika na całej trasie wycieczki,
- przewodnicy miejscy (możliwość podróżowania z rosyjskojęzycznym przewodnikiem)
- ubezpieczenie KL oraz NNW na czas trwania wycieczki,
- pomoc w uzyskaniu wizy do Rosji dla uczestników wyjazdu.

Dodatkowo płatne:
- wiza do Rosji 330 PLN/os
- bilety wstępów ok. 40 EUR/os

Program jest realizowany przez cały rok.

Cena na zapytanie grupy - prosimy o podanie planowanej daty wyjazdu oraz ilości osób.
Kontakt: info@excitingpoland.pl

Kaliningrad to w przeszłości Królewiec, Konigsberg, a nawet Kralavec, bo Krzyżacy wznieśli ten gród i zamek zwany Królewska Góra w Sambii (castrum de Coningsberg in Zambia), po łacinie – Mons Regius (później Regiomontium) w 1255 roku dla uczczenia króla Czech Przemysła Ottokara II. Choć komunista Michaił Kalinin nogi tutaj nie postawił, Stalin nadał miastu nad Pregołą jego imię. Nowa nazwa przyjęła się także w języku polskim i jest obecnie zalecaną przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami RP  polską nazwą tego miasta. Część Polaków preferuje jednak tradycyjną nazwę miasta. Argumentują to tym, że Królewiec jest częścią polskiego dziedzictwa kulturowego - był stolicą Prus Książęcych, będących lennem Polski - zaś "Kaliningrad" jest nazwą narzuconą przez komunistyczne władze ZSRR. Kontrowersje budzi też postać patrona miasta, Michaiła Kalinina, który jest współwinnym zbrodni katyńskiej. Nazwa "Królewiec" jest obecnie dopuszczalną, lecz nie zalecaną polską nazwą Kaliningradu. Obecnie wśród rosyjskich mieszkańców miasta pojawiają się głosy o potrzebie przywrócenia miastu historycznej nazwy (ros. Кёнигсберг).

Rozwój osady zmusił zakon do podniesienia zamkowego osiedla wokół młyna do rangi miasta. 27 maja 1300 r. nadano prawa miejskie Nowemu Miastu (Nova Civitas), które jednak z czasem przejęło nazwę od pobliskiej wsi Lipnik. Stare Miasto i Knipawa należały do Hanzy, a od 1440 do Związku Pruskiego. Po sekularyzacji zakonu krzyżackiego w 1525 miasto stało się stolicą Prus Książęcych, zależnych od króla polskiego jako lenno. Wkrótce rozpoczęła się w Prusach wojna religijna, w wyniku której religią panującą w państwie stał się luteranizm. W 1618 roku Prusy Książęce przeszły we władanie elektorów Brandenburgii, a w 1657 r. uzyskały pełną niezależność od I Rzeczypospolitej. W 1701 roku elektor Brandenburgii koronował się w Królewcu na króla Prus jako Fryderyk I. Koronacja odbyła się w Prusach, gdyż nie były one częścią składową Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego, tak więc tytuł króla w Prusach był łatwiejszy do zaakceptowania dla cesarza. W wyniku koronacji ziemie pod władzą elektorów brandenburskich stały się częścią nowego Królestwa Prus. Królewiec był tylko miejscem koronacji, stolica państwa pozostała w Berlinie. Jednak dzięki tej koronacji miasto zyskało ogromne symboliczne znaczenie jako kolebka zjednoczonych Niemiec.

To właśnie za sprawą Fryderyka Wilhelma I 13 czerwca 1724 roku został wydany reglament ratuszowy, który scalał trzy miasta: Stare Miasto, Knipawę i Lipnik, wraz z należącymi do nich wolniznami (niem. Freiheiten), w jedno miasto Królewiec, którego oficjalna nazwa brzmiała odtąd: Królewsko-Pruskie Stołeczne i Rezydencjonalne Miasto Królewiec (niem. Königlich Preussische Haupt- und Rezidenzstadt Königsberg). Miasto otrzymało też nowy herb – z herbu Starego Miasta wzięto biały krzyż i koronę (na środku), herb Lipnika po prawej – korona między dwoma gwiazdami, po lewej herb Knipawy – korona wśród dwóch myśliwskich rogów. Wszystkie wizerunki łączył pruski orzeł w koronie książęcej na głowie i koroną królewską z inicjałami FW (Fryderyk Wilhelm) na piersi. Herbem tym posługiwano się tylko na pieczęci miejskiej i dopiero w 1906 stał się on oficjalnym herbem miasta Królewiec.

9 kwietnia 1945, po wielotygodniowym oblężeniu, miasto zostało zdobyte przez Armię Czerwoną. Oblężenie doprowadziło do całkowitego zniszczenia miasta i śmierci ponad 100 000 cywilów. W wyniku konferencji poczdamskiej w 1945 r. miasto znalazło się w granicach Związku Radzieckiego. Niemiecką ludność wykorzystano do pracy w bardzo ciężkich warunkach, a w 1948 r. w całości wysiedlono do nowych Niemiec.

Po wojnie nie doszło nawet do częściowej odbudowy, wręcz przeciwnie - w okresie ZSRR zachowane zabudowania i ruiny zniszczonych obiektów wyburzano (w dużej mierze z powodów ideologicznych, a mianowicie chęci zerwania z niemiecką przeszłością). Wskutek tego miasto posiada, pomimo swojej długiej i bogatej historii, bardzo niewiele zabytków, a większość zabudowy pochodzi z II poł. XX. W krajobrazie Kalinigradu dominują więc blokowiska a miasto w niczym nie przypomina dawnego Królewca. Nie dziwi zatem fakt iż często zwane jest stolicą betonu.

Tymczasem plaże Kaliningradu należą do jednych z najpiękniejszych. Podobno Tomasz Mann miał spędzić któreś ze swoich wakacji na plażach dawnych Prus Wschodnich. Ten "zaprzysięgły bywalec sanatoriów", jak napisał o autorze "Czarodziejskiej góry" jeden z mało mu życzliwych krytyków, skorzystał ze skromnej wówczas oferty kurortowej rejonu. Jedne źródła mówią, że było to w Nidzie, zaraz za granicą, po litewskiej stronie Kosy Kurskiej. Wymienia się tam nawet pensjonat, który gościł laureata Nagrody Nobla. W Swietłogorsku (dawne Rauschen) zaklinają się, że to u nich plażował Mann. Dawne Rauschen dzierży prym na rosyjskich plażach Bałtyku, niezwykłych w tym miejscu, bo rozłożonych u stóp 60-metrowego, stromego zbocza. Efektownymi schodami schodzi się wprost na nadmorski bulwar, można też zjechać windą lub wyciągiem krzesełkowym.

Edukacja ma w Kaliningradzie długą historię. W 1542 książę Albrecht Hohenzollern utworzył w Knipawie szkołę partykularną, w której mieli przygotowywać się kandydaci do studiów uniwersyteckich. Szkoła w 1544 została przekształcona w Pedagogium, które istniało do 1617. W 1551 w Królewcu ukazał się pierwszy przekład Nowego Testamentu na język polski dokonany przez Stanisława Murzynowskiego. Na prośbę Albrechta Zygmunt August w 1560 obdarzył uniwersytet (Albertyna) w Królewcu takimi samymi przywilejami jakie posiadała Akademia Krakowska. Jej wybitnym profesorem był Immanuel Kant.